Wybór drogi życiowej

Wielu ludzi zastanawia się, co robić w życiu. Dlaczego nie wiedzą? Otóż sprawa jest zarówno prosta jak i skomplikowana – zależy, jak do tego podejdziemy. Kiedy jesteś dzieckiem, nie zastanawiasz się, co robić. Całe życie to poznawanie i zabawa.

Niestety w przypadku większości z nas nie wychowaliśmy się w sprzyjającym środowisku. Kiedyś w ciągu jednego dnia mogliśmy być sportowcem, a następnego już strażakiem i wszystko było w porządku. Później system, w którym żyliśmy, zaczął nas obciążać. Można powiedzieć, że im dłużej żyliśmy, tym więcej zbieraliśmy balastu. Dowiadywaliśmy się, że czegoś nie umiemy, że nie mamy zdolności, że w życiu nie jest tak łatwo, że nie należy podążać za pasją, a szukać dobrego zawodu itp. Podglądając świat dorosłych również łapaliśmy dodatkowe „odważniki”, które potem niesiemy przez całe życie. W naszej kulturze już we wczesnych latach ogranicza się prawo dziecka do ekspresji, co później skutkuje niezbyt radosną dorosłością. W procesie wychowania gubimy siebie, przestajemy słyszeć ten głos wewnętrzny, który kieruje nas w stronę pasji. A przecież urodziliśmy się jako artyści i ciekawi życia odkrywcy!

Jest wiele czynników, które wydają się czynić cały proces skomplikowanym. Aby uwolnić się od balastu, dobrze jest przypomnieć sobie, jak to jest być dzieckiem. Z tego punktu widzenia sprawa zaczyna być prostsza – odkryć dziecko w sobie i pielęgnować je. Poprzez uświadamianie sobie swoich większych i mniejszych pokładów balastu jesteśmy w stanie zacząć odrzucać to, co nie jest zgodne z naszą głęboką, radosną naturą. Jeśli spojrzymy na siebie i cały nasz balast, to może się wydawać, że to zbyt trudne. Staje się jednak proste, kiedy zaczynamy odrzucać to, co jest w sprzeczności z naszą radosną naturą. Zamiast patrzeć na ogrom pracy, wystarczy założyć, że na bieżąco odrzucamy to, co niekorzystne. Pracujemy wtedy z każdym programem z osobna. Przykładowo znajoma mi dziewczyna, która miała ogromne problemy z samooceną i nie mogła znaleźć pracy, dostała się na staż w firmie księgowej. Na początku wszystko ją przerastało, a niespodziewane problemy (które pojawiają się w każdej pracy) wydawały się nie do przeskoczenia. Postanowiła więc, żeby podchodzić do spraw z większym dystansem. W krótkim czasie okazało się, że wcale nie musi się tak wszystkim przejmować, tylko wystarczy, że wykonuje swoją pracę najlepiej, jak potrafi. Wcześniej sama skazywała się na porażkę poprzez swoje nastawienie. Dzięki nowemu podejściu zamiast martwić się, czy się sprawdzi, zaczęła efektywniej pracować i w efekcie dostała umowę na stałe. To z kolei umocniło jej wiarę w siebie, choć wcześniej żyła w przekonaniu, że się do niczego nie nadaje. Praca jej się podoba, więc chce zostać w tej branży i powoli zastanawia się, jak może rozwinąć się jeszcze bardziej. Teraz obserwuje kolejne fałszywe przekonania na swój temat i dalej pracuje nad wzmocnieniem siebie. 

Jeśli nie od razu wiesz, jaki jest cel Twojego życia, zacznij metodą małych kroków. Próbuj nowych rzeczy, a jeśli wiesz, że w próbach ograniczają cię twoje przekonania i brak wiary, użyj siły woli. Zrób cokolwiek, żeby przełamać ograniczające schematy. Ostatnio rozmawiałem z czterdziestoletnią kobietą, która w procesie zajmowania się dziećmi porzuciła pracę i wszelkie pasje. Poprosiłem ją, żeby przypomniała sobie o czymś, o czym kiedyś marzyła. Na jej twarzy pojawił się uśmiech, kiedy przypomniała siebie, że dawno temu chciała nauczyć się rysować i jeździć konno. Powiedziałem, że teraz jest na to świetny czas. Od razu zauważyliśmy oboje, jak włączył się program, że już za późno, że nie wypada. A przecież na podążanie za pasją nigdy nie jest za późno! Dlatego jej zadaniem domowym po spotkaniu było zapisać się na rysunek oraz jazdę konną. Ustaliliśmy terminy, w jakich ma zacząć te zadania i teraz tylko od niej zależy, czy zacznie podążać za wewnętrznym głosem.

Dobrze jest poniższe ćwiczenie rozpisać na kartce:

1. Poszukaj czegoś, co chciałeś robić, a z czego z jakichś powodów zrezygnowałeś, być może dawno temu. Napisz, co to jest.

2. Zaplanuj termin podjęcia działań i również go zapisz.

3. Kartkę z opisem noś przy sobie i zaglądaj do niej przynajmniej raz dziennie.

4. Zacznij to robić!